Genoeg is genoeg of vol is vol, simpeler dan deze zes woorden kan je het niet verzinnen. Maar deze zes simpele woorden blijken in de praktijk lastiger dan in theorie. Want voor diegene die uit verveling eet of gewoon simpelweg eet om te eten is genoeg helemaal niet genoeg en vol al helemaal niet vol. Er kan altijd nog een chipje, chocolaatje, stukje cake, koekje of dropje bij. Dat staat afvallen in de weg.

Ik ben zo’n eter waarbij het hoofd eeuwig leeg blijft. Natuurlijk niet letterlijk, mijn hoofd vult zich heus wel eens met gedachtes en ik denk dan ook echt wel eens na, maar wel figuurlijk. Ik kan wel degelijk vol is vol zitten en genoeg is genoeg hebben, maar mijn hoofd blijft leeg en dus blijf ik dooreten. Totdat ik écht niet meer kan. Het gaat om een eeuwige strijd, niet die tussen het Duitse en Nederlandse voetbalteam maar die tussen hoofd en maag. Mijn hoofd is lastig, verwend en irritant. Mijn maag is easy-going, snel tevreden en down-to-earth. De keuze lijkt simpel: luister naar je maag. Maar toch won mijn hoofd keer op keer, omdat ik eigenlijk alleen maar kleine veldslagen vocht.

Op maandag besluiten minder te eten en op dinsdag weer aan de gang zijn of op Oud en Nieuw de laatste oliebol nemen en op 1 januari er toch weer één in de magnetron opwarmen. Het hielp allemaal niet, ik viel nooit echt af, en het liet eigenlijk alleen maar een zeurend gevoel achter. Daarom besloot ik in de zomervakantie om eens écht iets te ondernemen en naar Lijf & Balans te gaan. Afvallen onder begeleiding: dat had ik echt nodig.

‘Wie doet nou zoiets in de zomervakantie!’ riep iedereen gelijk na mijn keuze als ik dan aan een shake zat en de rest aan een tequila sunrise. Maar ik was eindelijk écht aan het diëten, en in de zomervakantie had ik ruim de tijd om te wennen aan mijn shake, soep en reep. Het ging eigenlijk best wel makkelijk, geen hongergevoel en geen moeilijkheden alleen opeens een grote focus op eten. Eet ik nu 1/3 reep? Of eet ik hem over twee uur? Als ik nu de deur uitga wanneer heb ik dan tijd voor mijn shake?

Maar de focus lag helaas niet alleen op het eten, maar ook op mij. Wanneer je opeens geen brood, kaas en eieren meer eet maar een reep, shake en soep word je werkelijk aangekeken alsof je niet van deze planeet bent. Ik had bijna zin om gewoon bij de voordeur van Artis te gaan zitten zodat mensen volop de mogelijkheid hadden om me aan te staren. Maar wanneer deze nieuwigheid wegebt en je door hebt dat je in het ritme van het dieet komt, dan gaat het lekker. Écht lekker en dan vliegen de kilo’s, ik weet het cliché, er af.

Het was echt alleen de drempel, letterlijk bij de voordeur van Lijf & Balans, waar ik overheen moest. Nu ben ik al weer een paar maanden klaar met het ‘strenge’ dieet en eet ik weer normaal. En dit is de lastige fase. Het dieet went snel maar het omgooien van je levensstijl duurt even. Het lijf deel heb ik gehad, ik ben afgevallen, nu alleen het balansdeel nog.

Gezond eten is niet lastig, koop gewoon tonnen aan groenten en je kan voor elk chocolaatje dat je buurman eet zelf vier volle borden sperziebonen eten. Kijken wie er dan na het eten meer voldaan is. Maar de balans vinden is lastig, genoeg eten en niet te veel of te weinig. En daar is hij weer: de strijd tussen hoofd en maag. Op een gegeven moment na het ‘strenge’ dieet gehad te hebben moet er in het hoofd een knop om. En op dat moment moet je naar je maag gaan luisteren. Zit ik nu vol? Heb ik écht honger? De knop sputtert bij mij nog een héél klein beetje tegen maar ik weet dat wanneer de knop echt om is de balans vanzelf komt.

Iedereen roept telkens dat ze het zelf niet aan zouden kunnen maar ik ben van mening dat iedereen het kan. Het enige wat je eigenlijk nodig hebt is doorzettingsvermogen en discipline. Nou ja, ik zeg het enige maar ik geef eerlijk toe dat je wel bergen aan doorzettingsvermogen en vatten vol discipline nodig hebt. Zelf ben ik gewoon constant blijven roepen dat ik het voor mezelf doe, opgeven is geen optie. Ik heb er te veel tijd en geld in geïnvesteerd.

Wat ik daarnaast nodig had was mijn coach. Iemand die op je let, je complimentjes geeft en je waarschuwt. Want hoewel je het uiteindelijk allemaal zelf moet doen is een stok achter de deur altijd handig, ik zeg stok maar ik bedoel natuurlijk slanke den. Ik ben begonnen in de zomervakantie, dat was geen probleem, maar ga nu richting de kerstvakantie, en dat boezemt stiekem toch wat angst in. Maar zoals ik al zei met doorzettingsvermogen, discipline  gaat het vast helemaal lukken en kan ik genieten van kerst én van mezelf. Maar samen met mijn coach is het gelukt.

Renske