Heel verleidelijk was het om na het overlijden van mijn vader mezelf weer te verstoppen met eten, maar elke keer als ik me wilde laten gaan hoorde ik mijn vader’s stem. “Doe het niet schat, je hebt alleen jezelf ermee, ik kom er niet door terug”.  Ik probeerde en probeerde met mijn bekende acties af te vallen, sporten, 1 week, toen geen zin meer. Maaltijdvervangers, honger houden, opgeven! Op een gegeven moment was het klaar en zoch ik contact met Tineke in Zaandam. Snel heb ik een afspraak gemaakt. Maar net op dat moment overleed de moeder van mijn beste vriendin, met dezelfde ziekte als mijn pa! De vakantie kwam eraan, iedereen viel af in de vakantie en ik kwam nog 4 kg aan terwijl ik precies hetzelfde als de rest at. 89,9 kg… that’s it….. I’m done eating!

Vastberaden belde ik Tineke weer. NU moet het echt gaan gebeuren. 88,2 kg was ik op dat moment. Ik heb hulp nodig. Dit keer red ik het niet alleen. Ik heb een gedegen coach nodig. Afvallen is op zich is niet mijn probleem. Motivatie, vasthouden en stabiliseren kennelijk wel.

30 augustus begonnen we. 88,2 kg en een taille van 117cm.. (belachelijk, zo dik was mijn buik met een baby erin) Benen 74cm en armen 39cm. BH omvang 95 cm.. Ooit was ik 75 cm met een taille van 77cm, mijn armen 27cm.. Waar is die gebleven??  Onder alle broodjes brie, ameratto, tiramisu en kwarktaarten…. Het ergste van alles is… Ik werk in de Fastfood Horeca bij Burger King. Ik voelde mensen hun ogen prikken “kijk, die eet zelf teveel Whoppers” terwijl ik zelden van ons eten at. Een Whopper?? Die heeft nog meer calorieen dan alle shakes en repen van een hele dag bij elkaar namelijk 650 cal.

Midden in mijn volgende verhuizing begon ik met het ideet. Stom?? Misschien, maar ik was bang dat als ik het niet zou doen, ik weer pizza’s zou bestellen en patat zou halen, want dat is met verhuizen wel zo makkelijk toch?!

Inmiddels 8 weken verder kan ik zeggen dat ik weer 73,3 kg weeg. Mijn doel was 70 kg. Maar nu het zo makkelijk en snel gaat, wil ik mijn doel bijstellen naar 65kg. Ik wil NOOIT meer boven de 75 komen in ieder geval. Onder de 65 kg hoeft voor mij niet. Ik weet dat ik dan echt niet vrolijk ben en alleen maar moe en sjachrijnig. Niet handig met 3 energieke kinderen in huis. Mijn baas snapt er niets van dat ik door het eten van chocolade zoveel afgevallen ben, en ik heb al 4x nieuwe werkbroeken moeten kopen, whahaha.. begon met 48-46-44-42 en die is ook rijp om ingeruild te worden voor 40.

Mijn hoofd?! Die heeft veel meer rust. We wonen nog steeds heerlijk met zijn viertjes en in een super leuke buurt. Ik mis mijn vader ongelovelijk veel en juist hij helpt me hiermee. Ik hoor vaak genoeg zijn stem “Daar is mijn meisje weer, wat zie je er goed uit! Ik ben trots op je!”

Zelfbeeld

Dat is ook een probleem bij mij. Als ik zwaarder ben, zie ik mezelf nog als iemand van 70-75 kg. Bij een gewicht van 90+kg vind ik mezelf wel iets te dik. Terwijl als ik slanker word, blijf ik 80 kg+ in mijn hoofd. Extra moeilijk is het om dat beeld bij te stellen omdat geen grote spiegel heb in huis waarin ik mezelf van top tot teen kan zien. Het afvallen gaat zo snel, ik merk het wel aan mijn kleding en reactie om me heen, maar ik “zie” het zelf nog niet goed. Ik houd regelmatig een cm om mijn buik, die van 117 naar 90 is gegaan. mijn BH omvang is ook weer 80cm. Daar “zie” ik het door. En natuurlijk foto’s. Mijn gezicht is veel minder opgeblazen en ik voel me beter en mijn sokken aantrekken lukt weer zonder ademnood te krijgen. Gaatjes in mijn riem zijn 100x versteld. Heerlijk.

Energie

Nu ik lichter ben heb ik energie over maar ook gebrek. Het leven als werkende alleenstaande et 3 kids is echt zwaar. Daarbij de dag doorkomen met maar 600 cal. kan maar is wel zwaar. Ik slaap vroeg maar gelijkertijd heb ik ook energie over. Ook ben ik weer begonnen met hardlopen, korte stukjes want conditie is erg ver te zoeken. maar wie weet loop ik volgend jaar oktober weer mijn geliefde Amsterdam Halve Marathon!

Ik ben nog steeds een “single mom” werk 3 dagen in de week als Hoofd Cassiere bij de Burger King. Maar door mijn kracht en doorzettingsvermogen op alle fronten word ik nu getraind voor Assistant Mananger van onze vestiging. Ook krijg ik van terug komende gasten complimenten over mijn slankere lijn. En mijn collega’s, die eerst vol ongeloof naar mijn shakes keken, vragen nu informatie folders van mijn dieet.

Ik voel me goed, zelf verzekerd en durf vol trots weer mijn dochter naar de klas te brengen ipv haar uit de auto te laten springen. Erg eigenlijk he?! Hoe erg je je kan verstoppen. Maar ik verstop me niet meer, ik ben trots op mezelf en ik ben blij voor mijn kinderen dat ze nu een slanke en gezonde mama hebben.
Voor mij geen enge suikerziekte gevaren of andere enge dingen die je krijgt als je te dik bent.

Ik hou van mijn kinderen. Door hun is het leven mij waard en zij zijn het waard om voor aftevallen. Voor hun moet ik gezond en sterk zijn. Zij moeten met trots kunnen zeggen op school “Die slanke vrouw daar?! Dat is MIJN mama!”

Dit was mijn verhaal, ik hoop dat het een inspiratiebron voor vele is! Als ik het kan, waarom jij dan niet?! Hou van jezelf en gun jezelf een lichter leven met meer plezier in het leven! Je bent het waard! Stop met verstoppen achter eten, het is een middel om in leven te blijven, niet om je leven mee te vergooien en zeker niet om je leven door te verliezen!!! Kom Op! Let’s do this.. Right Now…